სტამბოლი… სანამ პირველად ჩავდიოდი, მასზე უამრავი განსხვავებული ამბავი მქონდა მოსმენილი. სულ მეფიქრებოდა ბოსფორზე მოფარფატე გემები, ცისფერი მეჩეთი, აია სოფია, გრანდ ბაზრის დახურული ლაბირინთები და ქუჩები, სადაც ყოველ მოსახვევში ისტორია იმალება. ავიაბილეთები რომ დავჯავშნე და პირველ ნაბიჯს სტამბოლის მიწაზე დავდგი, ზუსტად ასეთი რომანტიული წარმოდგენა მქონდა. მაგრამ რეალობამ მალევე ჩამაგდო კომფორტის ზონიდან და ეს ქალაქი სხვა კუთხითაც გამაცნო.
რას მივხვდი პირველად?
სტამბოლი ინსტაგრამის ქათქათა კადრები არაა. ეს არის ხმამაღალი, დიადი, გადატვირთული და მაინც საოცრად მომხიბვლელი ორგანიზმი. როგორც კი აეროპორტიდან ქალაქისკენ გამოვემართე, მივხვდი, რომ სრულიად სხვა სამყაროში გადავაბიჯე.
როცა სულთანაჰმედის მოედანს მივუვერე, თავი ისე ვიგრძენი, თითქოს ორ ეპოქას შორის ვიდექი. ერთი მხარეს ცისფერი მეჩეთი მაღლიდან მიყურებდა, მეორეზე აია სოფია, უხნესი და დიდი ისტორიის მოწმე. ტოპკაპის სასახლეში საათები გავატარე, დოლმაბაჰჩეში კი არქონდა ისეთი ბრწყინვალე ინტერიერი, რომ ცოტა გავიყინე კიდეც. ეს ქალაქი არ არის უბრალოდ მუზეუმი ის ნამდვილად სუნთქავს.
გემოები, რომლებიც არასოდეს დამავიწყდება
სიმიტი ჯერ კიდევ აეროპორტთან ვიგრძენი და იქვე მივხვდი, რომ ჩემი დიეტა ბოლომდე დამთავრდა. ემინონუზე “ბალიქ ექმექი” გემოზე გამიშალეს თევზის სენდვიჩი, ქარმა თოლიები, ხმაური… თითქოს ფილმის სცენაში ვიყავი.
პატარა კაფეებში ჩახედვა ჩემი ჰობი გახდა. იქ ვიპოვე ყველაზე ნამდვილი, საოცრად გემრიელი საჭმელი. ბაქლავას პირველი ლუკმა კი პირში ასე პირდაპირ დნება სიტყვები ზედმეტია.
ბოსფორი მოგზაურობის პიკი
გემი, რომელმაც ორი კონტინენტი ერთმანეთისგან გამიყო, ალბათ ამ მთლიანი მოგზაურობის საუკეთესო მონეტი იყო. როცა თოლიებს ხელიც კი გავუწოდე, ცოტა დრო ისე სწრაფად გავიდა, რომ ვერც კი დავინახე.
მაგრამ აქ არის მეორე მხარე… სტამბოლი ჩემთვის ერთ დღესაც კი არ ყოფილა მარტივი.
გაუთავებელი საცობები
პიკის საათები კატასტროფაა. მანქანები, ხმაური, ძალიან ბევრი ხალხი და როცა ისტიკლალის ქუჩაზე ხალხის ტალღაში მოხვდები, იწყებ ფიქრს, საერთოდ სად მიდიხარ.
ტაქსის მძღოლები ჩემი პირველი გაბრაზება
მიჭირს ამის აღიარება, მაგრამ პირველივე დღეს ზედმეტი თანხა ამაყარეს. ერთხელ გრძელი გზით მიმატარეს, მეორე დღეს უცებ “მრიცხველი გაფუჭდა”. შემდეგ სულ გააზრებული მქონდა: აპლიკაცია ან მკაცრი მოთხოვნა მრიცხველის ჩართვაზე.
ფასების ფერმენტაცია ტურისტულ უბნებში
ერთსა და იმავე ტერიტორიაზე ერთი და იგივე კერძში შეიძლება ორჯერ მეტი გადაიხადო. ერთხელ ჩვეულებრივ კაფეში მენიუ საერთოდ არ მომიტანეს ბოლოს ფასი შეცვალეს. შემდეგ ამ წესს მივყევი: მენიუ ყოველთვის ვნახე წინასწარ.
მაინც დადებითი გამოცდილება მივიღე
ყველაზე კარგი წერტილი ის იყო, რომ მოგზაურობამდე მსგავსი სტატიები წავიკითხე და მივხვდი, რაზე უნდა ვყოფილიყავი მზად. სწორედ ამიტომ თბილისიდან ფრენები იაფად შევიძინე და ქალაქში მეტად თავისუფლად მოვიქეცი. როცა ბიუჯეტი თავიდანვე არ გაკლდება, ადგილზე ბევრად მეტი შეგიძლია დახარჯო ბაქლავაზე, ბოსფორის გადასეირნებაზე და ატმოსფეროზე.
ღირს თუ არა სტამბოლში მოგზაურობა?
ჩემი პასუხი მარტივია დიახ, მაგრამ მომზადებულად.
ეს ქალაქი ან ზღაპრულად შეგიყვარდება, ან გაგაბრაზებს… ხშირად ერთ დღეში ორივეც ხდება.
სტამბოლში მასწავლეს:
• კომფორტის ზონიდან გამოსვლა
• მოთმინება
• ვაჭრობა ☺️
• ადამიანებზე დაკვირვება
დღეს რომ ვკითხვო საკუთარ თავს, წავიდოდი თუ არა კიდევ ერთხელ? აუცილებლად.
უბრალოდ ახლა ვიცი, სად დავჯდე, როგორ გავივლო, და რაც მთავარია — როგორ არ “მომატყუონ” მეორედ.
